منظور کردن گروه بندی ژنتیکی در مدل های ارزیابی می تواند تفاوت های مورد انتظار در ارزش های اصلاحی حیوانات که به دلیل نامعلوم بودن والدین تخمین زده نمی شود را نشان دهد. هدف از مطالعه حاضر برآورد پارامترهای ژنتیکی و روند ژنتیکی صفات تولیدی (تولید شیر، چربی و پروتئین) گاوهای هلشتاین ایران براساس یک مدل حیوانی بدون در نظر گرفتن (مدل 1) و با در نظر گرفتن گروه بندی ژنتیکی (مدل 2) بود. بدین منظور از اطلاعات صفات تولیدی گاوهای هلشتاین سه شکم زایش که توسط مرکز اصلاح نژاد دام کشور تا سال 1392 جمع-آوری شده بود، استفاده شد. برای حیوانات با پدر و مادر نامعلوم، گروه بندی ژنتیکی براساس سال و جنس تولد انجام گرفت. تجزیه و تحلیل برای صفات در دوره های شیردهی مختلف با و بدون در نظر گرفتن گروه بندی ژنتیکی انجام شده و روند ژنتیکی محاسبه گردید. برای بررسی تغییر در رتبه بندی حیوانات در نتیجه در نظر گرفتن گروه بندی ژنتیکی از همبستگی رتبه ای اسپیرمن استفاده شد. نتایج نشان داد که در نظر گرفتن گروه ژنتیکی در مدل باعث کاهش واریانس ژنتیک افزایشی و وراثت پذیری تمامی صفات شد. رتبه بندی حیوانات با منظور کردن گروه بندی ژنتیکی تغییر کرده و این تغییر برای 10 درصد بهترین نرها نسبت به کل حیوانات، کل نرها و ماده ها بیشتر بود. روند ژنتیکی و صحت برآوردهای ارزش اصلاحی بین دو مدل 1 و 2 دارای تفاوت معنی دار بود. مدل 2 ارزش های اصلاحی با صحت بالاتری و همچنین روند ژنتیکی بیشتری نسبت به مدل 1 داشت. نتایج نشان داد که افزودن گروه-بندی ژنتیکی برای داده هایی با والدین نامعلوم باعث برآورد دقیق تر ارزش اصلاحی می شود.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

با توجه به مزایای فراوان نشانگرهای مولکولی، ژنوتیپ سنجی بر مبنای این نشانگرها امروزه کاملا متداول و برای تشخیص چند شکلی ابزارهای متنوعی در اختیار می باشد. هدف از این تحقیق، مقایسه روش های RAPD و DAF در تخمین فاصله ژنتیکی ارقام سویا بود که در آن آغازگرهای متعددی از هر یک از نشانگرها استفاده گردید. نوارهای رنگ آمیزی شده بر روی ژل ها از نظر حضور و عدم حضور مطالعه و روابط ارقام با روش ضرایب تطابق ساده مورد بررسی واقع شد. رابطه ارقام در روش 0.704) DAF الی (0.899 نسبت به 0.561) RAPD الی (0.854 بالاتر براورد گردید و مکان های ژنی بسیار زیادتری در DAF اشکار گشت. داده های حاصل از روش DAF و داده های توام حاصل از دو روش به نحو مطلوب تری ارقام را دسته بندی کردند، به طوری که ارقام ایرانی بالاترین شباهت را با هم نشان دادند. روش DAF تفاوت چندانی از نظر هزینه با RAPD ندارد و ضمن داشتن مزایایی مانند سهولت آن فارغ از معایب ذاتی RAPD است. دقت، وضوح بسیار بالا و محتوای اطلاعاتی کافی در این آزمایش استفاده از این روش را توصیه و کاملا توجیه می نماید. نتیجه مشترکی که از دو روش به دست آمد آن است که تشابه ارقام بالا بوده و از تنوع ژنتیکی قابل ملاحظه ای برخوردار نیستند.

سابقه و هدف: کیفیت پشم گوسفند تاثیر عمده ای بر روی مصرف و کاربرد نهایی آن دارد و در نتیجه بررسی کیفیت الیاف پشم و تجزیه و تحلیل ژنتیکی صفات مربوط به آن یکی از زمینه های تحقیقاتی مهم در گوسفندان بومی است. با توجه به این که نژاد ایران بلک از آمیخته گری نژاد بلوچی با کیوسی به دست آمده است، تحقیق حاضر به منظور مقایسه و تجزیه و تحلیل ژنتیکی صفات پشم گوسفندان بلوچی و ایران بلک انجام شد. مواد و روش ها: برای انجام این پژوهش در مهر ماه 1396 از 176 راس بره بلوچی و 105 راس بره ایران بلک موجود در مرکز اصلاح نژاد شمال شرق کشور واقع در مشهد، نمونه پشم جمع آوری شد. خصوصیات بیده پشم شامل وزن بیده ناشور، متوسط قطر الیاف، متوسط طول فتیله پشم، درصد الیاف هتروتایپ، درصد الیاف مدولادار و درصد الیاف حقیقی در گوسفندان این دو نژاد اندازه گیری شد. برای تعیین عوامل موثر بر صفات پشم (نژاد، سال تولد، تیپ تولد و جنس بره) این دو نژاد از رویه GLMنرم افزار SAS استفاده شد. مقایسه میانگین های حداقل مربعات زیرگروه های مختلف اثرات ثابت با آزمون توکی-کرامر و سطح معنی داری 5 درصد انجام شد. اجزای واریانس و پارامترهای ژنتیکی صفات مورد مطالعه در این دو نژاد با استفاده از مدل حیوانی چند صفتی و روش حداکثر درست نمایی محدود شده با نرم افزار WOMBAT برآورد شد. یافته ها: تفاوت دو نژاد از نظر میانگین قطر الیاف، درصد الیاف هتروتایپ و درصد الیاف حقیقی معنی دار بود. به جز درصد الیاف هتروتایپ و حقیقی سایر صفات تحت تاثیر جنس قرار نگرفت. از بین صفات مورد بررسی تنها وزن بیده ناشور تحت تاثیر سال و تیپ تولد قرار گرفت. ضریب تغییرات برآورد شده برای تولید پشم (9/26 درصد)، درصد الیاف هترو تایپ (77/76 درصد) و درصد الیاف مدولا دار (99/95 درصد) نشان داد که تنوع قابل ملاحظه ای در گوسفندان این دو نژاد برای این صفات وجود دارد. میانگین قطر الیاف در نژاد بلوچی (28/26 میکرون) کمتر از نژاد ایران بلک (30/29 میکرون) بود. درصد الیاف حقیقی در نژاد بلوچی (81/94 درصد) بیشتر از نژاد ایران بلک (65/92 درصد) بود. وراثت پذیری صفات پشم در نژاد بلوچی متوسط به بالا و در دامنه 26/0 (درصد الیاف مدولادار) تا 45/0 (درصد الیاف هتروتایپ) و در نژاد ایران بلک بین 26/0 (درصد الیاف مدولادار) تا 34/0 (درصد الیاف حقیقی) قرار داشت. نتیجه گیری: به طور کلی، نژاد بلوچی پشم ظریف تری نسبت به ایران بلک داشت و نژاد ایران بلک از نظر خصوصیات پشم نسبت به والد بومی خود افت داشته است. با توجه به وراثت پذیری های برآورد شده، انتخاب برای بهبود صفات کیفی و کمی پشم در این نژادها موثر خواهد بود.

هدف: دانشمندان علوم دامی در سرتاسر جهان در پی یافتن منابع جدیدی از پروتئین حیوانی بوده و تلاش می کنند تا حیواناتی که بهترین ضریب تبدیل را دارند در اولویت کاری خود قرار دهند. از جمله این دام ها می توان به شتر اشاره کرد. تحقیقات جهت حفظ این ذخیره ژنتیکی با ارزش از حساسیت و اهمیت بیشتری برخوردار است. شناسایی تفاوت های ژنتیکی در توالی ژن های موجود در ژنوم میتوکندری با استفاده از ابزارهای بیوانفورماتیک، روشی سریع و قابل اطمینان برای شناسایی و طبقه بندی گونه ها است و یکی از مؤثرترین ابزارها در برآورد تنوع زیستی ژنتیکی و روابط فیلوژنتیک در نژادهای مختلف دام از جمله شتر محسوب می شود. هدف از انجام این پژوهش توالی یابی و مقایسه ساختار ژنتیکی ژن RNA غیر کدکننده زیر واحد کوچک ریبوزوم در شترهای تک کوهانه و دوکوهانه ایران بود. مواد و روش ها: برای انجام این پژوهش از 20 نفر شتر تک کوهانه و دو کوهانه ایرانی نمونه خون جمع آوری شد. پس از استخراج DNA ژن 12S rRNA با طول 1326 جفت باز در ژنوم میتوکندری توسط دو جفت آغازگر اختصاصی تکثیر و توالی یابی شدند. نتایج: وجود 3 هاپلوتایپ در شترهای دوکوهانه و 1 هاپلوتایپ در شترهای تک کوهانه در جمعیت مورد پژوهش ثابت شد که این هاپلوتایپ ها به ترتیب دارای دو جایگاه چند شکل (SNP) در شتر دو کوهانه است و در بین شترهای تک کوهانه هیچ تفاوت نوکلئوتیدی مشاهده نشد. درخت فیلوژنی پس از اخذ توالی های مشابه ژن 12S rRNA میتوکندری دیگر گونه های موجود در بانک جهانی ژن با استفاده از آنها ترسیم شد. نتیجه گیری: نتایج تجزیه و تحلیل فیلوژنی و تنوع ژنتیکی نشان داد گونه های شتر تک کوهانه و دو کوهانه در دو گروه متفاوت قرار دارند و شترهای دو کوهانه ایرانی تنوع ژنتیکی بالاتری دارند که نشان از قدمت تکاملی طولانی تر این گونه دارد. اطلاعات در مورد تنوع ژنتیکی در میان نژادهای شتر می تواند توسعه برنامه های اصلاح نژاد را تسهیل کند و یک الزام برای حفظ منابع ژنتیکی است.

شناسایی و تعیین خصوصیات ژنتیکی به منظور حفاظت از تنوع ژنتیکی عامل مهمی در جهت محافظت از حیات گونه ها است. این تحقیق با هدف، شناسایی خصوصیات ژنتیکی جمعیت بز عدنی بر اساس تفاوت های ژن سیتوکروم b و تعیین روابط فیلوژنتیکی آن با گونه های اهلی و وحشی بز موجود در پایگاه اطلاعاتی NCBI انجام شد. از 12 راس بز عدنی خونگیری به عمل آمد و استخراج DNA با استفاده از کیت سیناکلون انجام شد. ناحیه موردنظر (892 جفت باز ) توسط آغازگرهای اختصاصی به روش PCR تکثیر و توالی یابی شد. تعداد 5 هاپلوتیپ بر اساس 12 جایگاه چند شکل شناسایی شد. جهش ها همه از نوع انتقالی و خاموش بودند. میزان تنوع هاپلوتیپی، تنوع نوکلئوتیدی و میانگین تفاوت ها نوکلئوتیدی به ترتیب مساوی 57/0، 002/0 و273/2 به دست آمد. این نتایج نشان دهنده تنوع بالا در جمعیت بز عدنی است. نتایج فیلوژنتیکی با استفاده از روش اتصال همسایه ((Nj نشان داد که بز عدنی در شاخه کاپرا هیرکوس قرار می گیرد و بز کاپرا ایگاگروس در شاخه نزدیک تری به گروه بزهای کاپرا هیرکوس و بز عدنی نسبت به کاپرا آیبکس قرار دارد. قرار گرفتن بز عدنی و بز اهلی کاپرا هیرکوس در یک شاخه، به دلیل پراکندگی نژادهای مختلف این گونه در سراسر جهان منطقی است.

هدف: تجزیه و تحلیل DNA میتوکندری به دلیل ویژگی هایی مانند تعداد کپی بالا، عدم نوترکیبی، نرخ جایگزینی بالا و وراثت مادری، یک ابزار قدرتمند در درک ما از تکامل بوده است. هدف از این مطالعه تجزیه و تحلیل ژنتیکی و فیلوژنتیکی ناحیه D-loop ژنوم میتوکندری در بز نژاد نجدی و همچنین بررسی ارتباط این نژاد با سایر نژادهای موجود در ایران و جهان بود. مواد و روش ها: 12 نمونه خون بز نجدی غیرخویشاوند از نقاط مختلف استان خوزستان تهیه شد. پس از استخراج DNA یک قطعه 968 جفت نوکلیوتیدی ناحیه D-loop ژنوم میتوکندری تکثیر و توالی یابی شد. سپس با توالی نوکلیوتیدی نژادهای دیگر ثبت شده در پایگاه NCBI مورد مقایسه قرار گرفت. در نهایت درخت فیلوژنتیک با استفاده از نرم افزار MEGA6 ترسیم گردید. نتایج: نتایج نشان داد که نژاد بز نجدی در هاپلوگروپ A قرار می گیرد و با نژادهای بز چینی و پاکستانی کمترین فاصله ژنتیکی را دارد. نتایج آنالیز تنوع ژنتیکی در جمعیت بز نجدی منجر به شناسایی 20 جهش با 5 هاپلوتیپ مختلف گردید. همچنین میزان تنوع هاپلوتیپی، نوکلیوتیدی و تعداد متوسط نوکلیوتیدهای مختلف (Tajima's D) به ترتیب 727/0، 009/0 و 54/0 برآورد شد که نشان دهنده تنوع بالا در این نژاد است. محاسبه شاخص تاجیما D نشان می دهد که در جمعیت بز نجدی، انتخاب طبیعی متعادل در حال انجام است و فراوانی آلل های کمیاب درون این جمعیت ها کم است. نتیجه گیری: تنوع ژنتیکی بز نجدی در طی سالهای متمادی افزایش یافته است و این در حالی است که تعداد این دام در استان خوزستان کاهش یافته است. افزایش تنوع ژنتیکی می تواند به دلیل آمیخته گری این نژاد با نژادهای پاکستانی و غیره باشد. نتیجه این تلاقی گری ها در آینده ای نزدیک انقراض بز نجدی خواهد بود و این موضوع توجه بیشتر مسیولان را می طلبد.

این پژوهش به منظور بررسی تنوع ژنتیکی ارقام گندم دوروم توسط تجزیه و تحلیل های چند متغیره با استفاده از صفات زراعی و مورفولوژیک انجام گردید. بدین منظور 30 رقم گندم دوروم در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 83-1382 مورد بررسی قرار گرفت. صفات زراعی و مورفولوژیک، تعداد روز تا خوشه دهی، تعداد روز تا گرده افشانی، تعداد روز تا رسیدگی، ارتفاع بوته، طول سنبله، تعداد سنبله در واحد سطح، عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه، تعداد دانه در خوشه، وزن دانه در خوشه، وزن هزار دانه، وزن حجمی و شاخص برداشت در کلیه ژنوتیپ ها اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل های چند متغیره شامل تجزیه مولفه های اصلی، تجزیه مختصات اصلی و تجزیه خوشه ای با استفاده از داده های حاصل به منظور گروه بندی ژنوتیپ ها انجام گرفت. نتایج به دست آمده از گروه بندی 30 رقم گندم دوروم مورد بررسی توسط 3 روش تجزیه مولفه های اصلی، تجزیه مختصات اصلی و تجزیه خوشه ای نشان داد که در بیشتر موارد گروه بندی ارایه شده توسط سه روش مزبور با یکدیگر هماهنگ بوده و گروه بندی یکسانی بین ارقام ایجاد کرده اند. با این وجود، با توجه به اینکه روش تجزیه خوشه ای از تمام تنوع موجود بین ژنوتیپ ها و صفات جهت گروه بندی ارقام استفاده نموده است، نسبت به دو روش دیگر ارجح می باشد.

هدف: مطالعه مولکولی ساختار ژنتیکی گاومیش برای شناخت دقیق تر خاستگاه این حیوان می تواند موثر باشد. در بین نشانگرهای مولکولی، توالی یابی ژنوم میتوکندری یکی از بهترین و رایج ترین روش ها برای طبقه بندی ژنتیکی جمعیت ها و گونه های نزدیک به هم، بررسی امکان اشتقاق گونه های مختلف از یک جد مشترک، مطالعه رابطه فیلوژنی هر موجود با سایر گونه ها و نژادها و دستیابی به راهکارهایی برای حفظ ذخایر ژنتیکی می باشد. هدف از این تحقیق تعیین توالی نواحی 12s rRNA و 16s rRNA ژنوم میتوکندری گاومیش خوزستان و تجزیه و تحلیل ژنتیکی و فیلوژنتیکی بخشی از آن بود. مواد و روش ها: برای انجام این تحقیق تعداد 30 عدد نمونه خون از هر دو جنس از گاومیش های غیرخویشاوند جمع آوری شد. پس از استخراج DNA از آن ها، ناحیه مورد نظر توسط پرایمرهای اختصاصی با تکنیک PCR تکثیر و پس از خالص سازی توالی یابی شدند. نتایج: نتایج حاصل از هم ردیف کردن توالی های نواحی 12srRNA و 16srRNA گاومیش خوزستان نشان داد که هیچگونه جهشی در جمعیت مذکور وجود ندارد که این امر بیانگر سطح تنوع پایین در جمعیت گاومیش خوزستان می باشد. براساس این تحقیق، نواحی 12srRNA و 16srRNA ناحیه کد کننده می باشد و میزان جهش و تنوع در آن پایین است. نتایج آزمون فیلوژنتیکی با استفاده از UPGMA برای هر دو جایگاه نشان داد که گاومیش های ایران با گاومیش های هندی و ایتالیایی در یک خوشه و نزدیک به هم می باشند. نتیجه گیری: توالی حاصل از این مناطق برای اولین بار در بانک ژن با کد دسترسی MG650115 ثبت شد و با اضافه شدن نام گاومیش خوزستان در بانک جهانی ژن، این نژاد به انجمن های بین المللی معرفی شد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.